اگر در فضا قانون را زیر پا بگذاریم چه اتفاقی می‌افتد؟
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۳۵۸۰
در سال ۱۹۶۷، ۱۱۲ کشور معاهده فضای ماورای جو را امضا کردند که پایه و اساس قوانین بین‌المللی فضایی را بنا نهاد. اگرچه هیچ مورد شناخته شده‌ای از متهم شدن فرد یا افرادی به ارتکاب جرم در فضا وجود ندارد اما افراد یا دولت‌ها این قوانین را محک زده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اینسایدر، به رغم تصور رایج عموم در مورد بی‌قانونی در مرزهای ورای جو زمین، به نظر می‌رسد که حتی زمانی که زمین را ترک می‌کنید، همچنان تحت نظر مقامات هستید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تا به امروز هیچ مورد شناخته شده‌ای از ارتکاب فرد یا افرادی به جرم در فضا وجود ندارد اما همانطور که فضا به طور فزاینده‌ای بیشتر در دسترس بشر قرار می‌گیرد، این امکان وجود دارد که رفتارهای غیرقانونی که به طور منظم روی زمین رخ می‌دهند همراه با انسان به سمت کیهان پرتاب شوند.
با این حال، قوانین ذکر شده در کتاب‌ها، ده‌ها سال قدمت دارند و اجرای آنها دشوار است. در سال ۱۹۶۷، گروهی متشکل از بیش از ۱۰۰ کشور، یک عهدنامه فضایی موسوم به «معاهده فضای ماورای جو»(Outer Space Treaty) را امضا کردند که به نوعی، منشور کبیر یا مَگنا کارتای(Magna Carta) قوانین فضایی به شمار می‌آید. اصول کلی این سند زیاد اما جزئیات آن کم است.
مَگنا کارتا منشور قانونی انگلیسی است که به‌طور رسمی در سال ۱۲۱۵ به تصویب رسید. این منشور به زبان لاتین نوشته شده و به همین نام شناخته می‌شود. ترجمه متداول مگنا کارتا، منشور کبیر است.
این معاهده به طور کلی بیان می‌کند که فضا باید برای استفاده همه ملت‌ها آزاد باشد و اجرام آسمانی مانند ماه باید منحصراً برای اهداف صلح‌آمیز استفاده شوند.
علاوه بر آن این عهدنامه، ملت‌ها را از ادعای مالکیت بر فضای ماورای جو و اجرام آسمانی منع می‌کند و به همین دلیل است که کنگره آمریکا در ماه نوامبر سال ۱۹۶۹ قانونی را تصویب کرد که در آن تاکید می‌شد که نصب پرچم بر روی ماه طی ماموریت آپولو ۱۱، "یک ژست نمادین از غرور ملی در کسب این دستاورد" بوده و به معنای وجود ادعایی از سوی ایالات متحده بر آن نیست.
در حالی که اجرای این معاهده دشوار است، اما اگر کشوری، فرد یا شرکتی این دستورالعمل‌ها را نقض کند، برای مثال با پرتاب یک سلاح هسته‌ای در فضا یا نصب پرچم روی یک سیارک و اعلام مالکیت بر آن، سایر کشورهای فضایی می‌توانند کشور خاطی را تحریم کنند.
اگرچه تا به امروز هیچ اتهام جنایی یا محکومیت شناخته شده‌ای در فضا وجود ندارد، اما با حضور هرچه بیشتر شرکت‌های تجاری و خصوصی در فضا، این موضوع می‌تواند تغییر کند.
در روز ۲۳ ژوئن همان سال، قانونگذاران در کانادا قانونی را تصویب کردند که به دولت اجازه می‌دهد فضانوردان کانادایی را برای جنایات مرتکب شده در ماه متهم کند. در ادامه به نحوه محک زدن قوانین فضایی، از آزمایش‌های موشکی مخرب گرفته تا از دست دادن مهلت مالیاتی برای رسیدن به یک ماموریت لحظه آخری، می‌پردازیم.
آزمایش موشکی ضد ماهواره‌ای روسیه ابر خطرناکی از زباله فضایی ایجاد کرد
قانون: معاهده فضای ماورای جو در سال ۱۹۶۷، بیان می‌کند که طرفین باید تمام فعالیت‌های خود در فضای ماورای جو را با در نظر گرفتن مصالح سایر طرف‌های فضایی به انجام برسانند.
مثال: روسیه به طور عمدی ماهواره خود را منهدم کرد و باعث ایجاد زباله‌های مداری با عمر طولانی در اطراف زمین شد که ماهواره‌ها و ایستگاه‌های فضایی دارای سرنشین را در معرض خطر قرار می‌دهند.
چندین دولت تا کنون سلاح‌های ضد ماهواره‌ای خود را آزمایش کرده‌اند که در نتیجه آثاری از زباله‌های فضایی در مدار به جا گذاشته‌اند.
در ماه نوامبر سال ۲۰۲۱، روسیه یک آزمایش تسلیحاتی ضد ماهواره‌ای انجام داد که طی آن به طور عمدی یکی از ماهواره های خود به نام "Cosmos ۱۴۰۸" را که سال‌ها بود غیر قابل استفاده شده بود با موشک مورد هدف قرار داد. این ماهواره‌ی از کار افتاده به هزاران قطعه تبدیل شد که همچنان در مدار زمین می‌چرخند و خطر آسیب رسیدن به سایر ماهواره‌ها یا وسایل نقلیه سرنشین‌دار را افزایش می‌دهند.
به گفته ناسا، ایستگاه فضایی بین‌المللی در روز ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱ مجبور شده است برای جلوگیری از برخورد با بقایای این ماهواره مسیر خود را کمی تغییر دهد.
بر اساس داده‌هایی که توسط «بنیاد جهان امن» تهیه شده است، انواع مختلفی از آزمایش‌های ضد ماهواره‌ای از سال ۱۹۵۹ توسط ایالات متحده، روسیه، چین و هند انجام گرفته است. سال گذشته، ایالات متحده تبدیل به اولین کشور فضاپیمایی شد که آزمایش تسلیحات ضد ماهواره‌ای را ممنوع اعلام کرد.
دسترسی به حساب بانکی همسر سابق در فاصله ۲۴۰ مایلی از زمین
قانون: ممنوعیت سرقت اطلاعات هویتی و دسترسی نابجا به سوابق مالی خصوصی
مثال: یک فضانورد ناسا متهم به دسترسی به حساب بانکی همسر سابقش در طول زندگی در ایستگاه فضایی بین‌المللی شد.
در سال ۲۰۱۹، فضانورد ناسا آن مک‌کلین(Anne McClain) به ارتکاب اولین جرم در فضا متهم شد.
نیویورک تایمز گزارش داد، در طول اقامت مک‌کلین در ایستگاه فضایی بین‌المللی از ماه دسامبر سال ۲۰۱۸ تا ماه ژوئن سال ۲۰۱۹، همسر این فضانورد آمریکایی، او را به استفاده از رایانه‌ای متعلق به ناسا برای ورود غیرقانونی به حساب‌های بانکی شخصی‌اش متهم کرد.
ایستگاه فضایی بین‌المللی توافقنامه بین‌دولتی خود را دارد که کشورهای شریک در پروژه این ایستگاه فضایی آن را در سال ۱۹۹۸ امضا کردند. این توافقنامه بیان می‌کند که هر کشوری که در ایستگاه فضایی بین‌المللی مشارکت دارد، بر کارمندان خود در فضا صلاحیت کیفری دارد. اگرچه تا زمانی که فرد قربانی متعلق به سایر کشورهای حاضر در ایستگاه فضایی نباشد.
ناسا پیش از شروع تحقیقات در مورد این حادثه از اعتبار مک‌کلین دفاع کرد و در نهایت دریافت که ادعاها علیه او نادرست بوده‌اند. همسر سابق مک‌کلین، که این اتهامات را به کمیسیون تجارت فدرال ارائه کرده بود، چندی بعد متهم به ارائه اظهارات نادرست به مقامات فدرال شد.
از دست دادن مهلت مالیاتی به دلیل سفر فضایی لحظه آخری
قانون: رعایت قانون مالیاتی ایالات متحده آمریکا
مثال: یک فضانورد آپولو پس از آن که در لحظات آخر در ماموریتی به فضا گنجانده شد، آخرین مهلت تکمیل پرونده مالیاتی خود در تاریخ ۱۵ آوریل سال ۱۹۷۰ را از دست داد.
در سال ۱۹۷۰، جک سویگرت(Jack Swigert)، فضانورد آپولو ۱۳، متوجه شد که پرونده مالیات بر درآمد خود را به موقع تکمیل نکرده است و اکنون یک مشکل وجود داشت. او در فضا بود.
سویگرت در آخرین لحظات به خدمه آپولو ۱۳ اضافه شد. از آنجایی که پس از رد صلاحیت پزشکی یک فضانورد دیگر باید خود را به ماموریت می‌رساند، موفق به ثبت مالیات خود بیش از خروج از زمین نشده بود.
براساس رونوشت رسمی منتشر شده توسط ناسا سویگرت از مسئول کنترل ماموریت می‌پرسد: بچه‌ها شما پرونده مالیات بر درآمد خود را تکمیل کرده‌اید؟ مسئول کنترل ماموریت به خنده می‌افتد و سویگرت می‌گوید: آنقدر هم خنده‌دار نیست، همه چیز در آنجا(زمین) به سرعت اتفاق افتاد و من نیاز به تمدید دارم.
در نهایت، اداره دارایی مهلت را برای سویگرت تمدید کرد، زیرا او از نظر فنی "خارج از کشور" بود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ايستگاه فضايي بين المللي قانون ایستگاه فضایی بین المللی ایستگاه فضایی ضد ماهواره ای ایالات متحده سال ۱۹۶۷ امضا کردند مک کلین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۳۵۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا تجربه شکست خورده را تکرار می‌کنید؟
به گزارش «تابناک»، محمد مهاجری در روزنامه اعماد نوشت: این مطلب را در کمال اکراه می‌نویسم زیرا به عنوان یک معتقد و ملتزم به حجاب تمایل ندارم نوشته‌ام همسو با مخالفان این حکم تلقی شود اما آنچه وادارم می‌کند بنویسم نگرانی عمیق از این موضوع است که اظهارات و عملکرد برخی مسوولان در زمینه مقابله با بی‌حجابی را دقیقا دارای نتیجه عکس پیش‌بینی می‌کنم و تصورم آن است که همچون مواردی که به آن اشاره خواهم کرد، نه‌تنها به با حجاب کردن و دیندارکردن جامعه کمکی نمی‌شود، که باحجاب‌ها را نیز در اراده و تصمیم‌شان متزلزل می‌کند.
سردار رادان فرمانده محترم نیروی انتظامی مدتی پیش تاکید کرد که مقوله حجاب، کاملا فرهنگی- اجتماعی است و نه امنیتی. این سخن درست او، اما در ادامه هیچ راه‌حلی جز برخورد پلیسی نمی‌یابد. اساسا ما عادت داریم هر موضوع فرهنگی یا اجتماعی را تبدیل به کیس سیاسی کنیم. وقتی این مقوله سیاسی شد، ظرفیت امنیتی شدن پیدا می‌کند و بعد از آن هم معلوم است چه اتفاقی رخ می‌دهد. مدتی قشون‌کشی و دعوا و جنگ برپا می‌شود؛ دایره بحران گسترش می‌یابد؛ فاجعه‌ای خلق می‌شود؛ بگیر و ببند راه می‌افتد؛ جامعه به اوج التهاب می‌رسد ... و نهایتا زخمی ناسور بر تن جامعه می‌ماند. ظاهر اوضاع آرام می‌شود و آتشی که برافروخته شد، برای مدتی زیر خاکستر می‌ماند و در انتظار فرصتی دیگر برای غائله‌ای دیگر روز‌شماری خواهیم کرد.
در سال ۱۳۵۸ موضوع موادمخدر، مساله‌ای جدی بود. مرحوم صادق خلخالی افتاد به جان قاچاقچی‌های مواد مخدر و احکام اعدام و حبس‌های طویل‌المدت که از پس یکدیگر صادر و اجرا می‌شد. اهمیت موضوع آنقدر بالا بود که پرونده‌های موادمخدر در دادگاه انقلاب (و نه دادگاه عمومی) رسیدگی می‌شد. هنوز هم همین است. نتیجه‌اش چه شد؟ مواد مخدر جمع شد؟ تعداد معتادها کاهش یافت؟ الان وضع اعتیاد در جامعه مطلوب است؟هشدارهایی که پلیس در مورد کاهش سن اعتیاد و فراگیری آن می‌دهد، می‌بینید و می‌شنوید؟ همه‌چیز گویای آن است که قلع و قمع‌های آن روزگار نتیجه‌اش بسیار کمتر از هزینه‌اش بوده.
ممکن است عده‌ای بگویند اگر همین برخوردها نبود، الان وضعیت‌مان بسیار بدتر از این بود. این از آن شبه استدلال‌هایی است که فقط مطرح‌کنندگانش را فریب می‌دهد و روش‌های بی‌نتیجه قبلی را توجیه می‌کند. برخورد با ماهواره و جمع‌آوری دیش‌ها نمونه بعدی است. مگر ماموران از در و دیوار خانه‌های مردم بالا نرفتند؟ مگر با راپل به روی بام خانه‌ها فرود نیامدند؟ نتیجه چه شد؟ این دیگر مانند مورد قبلی نیست که بگویند اگر برخورد نمی‌کردیم الان وضعیت بدتر بود.
اتفاقا افزایش روز افزون ماهواره‌ها ثابت کرد آن هجوم‌ها نه تنها هیچ سودی نداشت که پلیس و تصمیم‌گیران را از چشم مردم انداخت. و امروز درصد استفاده‌کنندگان از ماهواره بر همه عیان است. نتیجه آنکه در دو مقوله موادمخدر و ماهواره، با همه تصمیمات شدید، نتیجه دلخواه عاید کشور نشد. در موضوع حجاب نیز چنددهه است روش‌های مختلف انتظامی تجربه شده و باز هم نتیجه معلوم است. اگر آنگونه که آقای رادان می‌گوید، این موضوع، فرهنگی و اجتماعی است، چرا با واردکردن پلیس، نتیجه محتوم گذشته را به جان می‌خرد و تجربه شکست خورده را تکرار می‌کند؟پرسشی که فرمانده محترم پلیس باید به آن پاسخ دهد اینکه در گشت ارشاد (و اخیرا طرح نور) می‌خواهند با چه چیز مقابله کنند؟ با «بی‌حجاب » یا «بی‌حجابی »؟ قاعدتا آنچه را پلیس مامور اجرای آن است برخورد با بانوان بی‌حجاب است .
به عبارت دقیق‌تر، پلیس با همه توان خود وارد شده تا با معلول مقابله کند و کاری به علت ندارد. خب محصول این کار چیست؟ به خانمی تذکر داده می‌شود. او شال یا روسری‌اش را کمی بالاتر می‌آورد و وقتی از جلوی پلیس رد شد دوباره همان تیپ قبلی مشاهده می‌شود. آیا این همه قانون و مقررات و توصیه و مصاحبه و اطلاعیه، برای این است که بانوان فقط جلوی چشم پلیس باحجاب باشند؟ حتی در قانون بعدی که اگر به تصویب شورای نگهبان برسد، خانم‌ها باید در برابر دوربین‌های متعدد، باحجاب باشند و هر جا دوربین و مامور نبود آزادند.
خودمان را جای ماموران پلیس و حتی نیروهای آمر به معروف که وظیفه تذکر به بی‌حجاب‌ها را دارند بگذاریم.
آیا وقتی می‌بینیم تذکرمان فقط برای چندثانیه فایده دارد و یک خانم بی‌حجاب 50متر آنطرف‌تر، کار خودش را می‌کند، فرسوده نمی‌شویم؟ حس « سر کار بودن » پیدا نمی‌کنیم؟دلیلش این است که همه مسوولان، در درک موضوع دچار ساده‌اندیشی‌اند و پدیده بی‌حجاب و بی‌حجابی را از هم جدا می‌دانند. و لابد می‌گویند چون برای دومی کاری نمی‌کنیم لااقل جلوی اولی را بگیریم. مجددا برمی‌گردم به مثال موادمخدر. در همان سال‌های پرحرارت، چه بسیار معتادانی که به زندان و جریمه و... محکوم شدند اما دیری نگذشت که با اختراع جمله «معتاد بیمار است، نه مجرم » از همه افعال گذشته دست کشیدیم.
کوتاه سخن آنکه تا وقتی مثل نماینده بی‌تربیت اصفهان درمجلس، بی‌حجابی را پیش درآمد جرایم جنسی زشت، ترسیم می‌کنیم و برای پوشیدن جامه عفت برجامعه برنامه نداریم، ناگزیریم دست به دامان پلیس شویم.
جناب آقای رادان را دعوت می‌کنم با لباس شخصی همراه خانواده محجبه خود در نقاط مختلف شهر تردد کنند و درد‌دل‌های خانواده‌های متدین را که از برخورد نامتعارف پلیس با مقوله بی‌حجابی گله‌مندند بشنوند. قطعا در تصمیم‌شان مبنی بر اینکه برخورد با بی‌حجابی مهم‌تر است، یا مقابله با بی‌حجاب رجحان دارد، موثر خواهد بود.
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد